به گزارش مشرق، «غلامرضا صادقیان» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:

کاش این سخن جناب ظریف را هرگز نشنیده بودیم که گفت: «کسانی که می‌گویند برجام هیچ کاری نکرد، باید شرایط دو سال گذشته را با شرایط امروز مقایسه کنند... یک خرده بعضی‌ها کفران نعمت کردند. یادشان نبود. بالاخره شکر نعمت باید می‌کردیم و باید بکنیم.
لئن شکرتم لازیدنکم ولئن کفرتم ان عذابی لشدید!»

کاش می‌شد به آسانی گفت: «نشنیده می‌گیریم آقای ظریف!»، اما بهتر از هر چیز آن است که بگوییم «سرزنش نمی‌کنیم آقای ظریف، اما فراموش هم نمی‌کنیم!»

اگر فقط همین یک گزاره را از ایشان شنیده بودیم، آن را سهو لسان و لغزش بیان به حساب می‌آوردیم و هم نشنیده می‌گرفتیم و هم فراموش می‌کردیم، اما ایشان در روزگاری که منتقدان، از سرزنش مذاکره‌کنندگان صرف‌نظر کرده‌اند و برای همگرایی بیشتر میان دولت و غیردولت، سخنان محبت‌آمیز روانه خانه دولت می‌کنند، بر طبل واگرایی می‌کوبد و منتقدان برجام را عامل وضع کنونی کشور معرفی می‌کند، چراکه مثلاً شکر نعمت برجام به‌جا نیاورده‌اند!

سخن جناب ظریف همه علوم نقلی و عقلی و همه تجربه‌های علمی و فلسفی بشر را به سخره می‌گیرد. هم تحریف قرآن شریف است، هم خلاف منطق و خلاف عقل و هم خلاف سیاست ورزی. باورپذیرتر است که بپذیریم نظام ریاضیاتی جهان به هم ریخته و دو به اضافه دو از این پس می‌شود پنج، تا بپذیریم که برجام یک معاهده کامل بود و امریکا و اروپا در به هم خوردن آن و رسیدن ایران به وضع کنونی، نقشی ایفا نکردند و یا اگر هم نقشی داشته‌اند، معلول کفر نعمت منتقدان برجام بوده است! 

این‌ها همه در صورتی است که بپذیریم برجام اصلاً نعمتی هم بوده است. ما فرض می‌کنیم که برجام همان «آفتاب تابان» بود که «خدا آن را آورد» و یکسره نعمت و فراوانی و روزی بی‌حساب مردم ایران بود. جناب ظریف چگونه محاسبه کرد که وقتی در داخل کشور، نقدهایی بر برجام وارد بود -از نقد رهبری معظم گرفته تا نقد رسانه‌ها- این نقدها موجب شد که عذاب شدید خداوند بر این کفران نعمت نازل شود؟! او باز چگونه محاسبه کرد که شرایط امروز ایران، مصداق «عذاب شدید» است؟! باز بهتر است از جناب ایشان بشنویم که به فرض، امروز در عذاب عظیم هستیم، چگونه خداوند عذاب شدید خود را بر ملت مسلمان ایران که صبورانه با تحمل سختی‌ها، دولت و حکومت را در مقابله با تحریم‌ها و کاستی‌ها و سوءمدیریت‌ها و البته مبارزه با فسادها و رانت‌خواری‌ها یاری می‌رسانند، نازل می‌کند، آن هم به دست ترامپ و نتانیاهو و بن‌سلمان و نه مطابق سنت الهی خویش به دست ملائکه مقربین؟!

جناب ظریف باید در مسیر همگرایی و اتحاد نیروهای داخلی سخن بگوید و از بی‌انصافی در کوبیدن «نتیجه برجام» بر سر منتقدین پرهیز کند. این حرف‌ها در تاریخ می‌ماند، پس باید به وسعت و عمق اندیشه بشری سخن گفت: نه به سطح گفت‌وشنودهای میرای کوچه و بازار.

قرآن را تلاوت کنید و پای خدا را به میان بکشید، اما نه برای تبرئه امریکا و ترامپ! اینکه رئیس دولت در روزگار سرمستی برجام بگوید «برجام را خدا آورد»، دور نیست که وزیر خارجه او هم بگوید «نعمت برجام را کفران کردید و به عذاب شدید گرفتار شدید.»

شاید در تکمله سخنان جناب ظریف، به زودی رئیس‌جمهور وارد گود شود و بگوید: «برجام را خدا آورد و خدا هم برد.» آن هم حتماً به همان دلیل کفران نعمت!

این گونه با ذکر آیاتی از قرآن مجید، پای خود را از معرکه بیرون کشیدن و پای خدا و منتقدان را به میان آوردن، سهم بزرگ جناب روحانی و جناب ظریف در توسعه مفهوم «فریب دینی» است که در تاریخ می‌ماند و فراموش نمی‌شود.